Wystawy czasowe

„Zetrzyj z włosów pył bitewny” to zorganizowana przez Archiwum Akt Nowych, Fundację Archeologia Fotografii i Muzeum Fabryki Norblina wystawa fotografii Ryszarda Białousa i Tadeusza Sumińskiego – dwóch powstańców, którzy – mimo tragicznych przeżyć – potrafili dostrzec otaczające nas piękno i zatrzymać je w kadrze. Na wystawie prezentowane będą fotografie krajobrazów przyrody Polski i Argentyny (Patagonia) – miejsc, z którymi związali swoje powojenne życie autorzy zdjęć. Ryszard Białous, dowódca batalionu „Zośka” oraz Tadeusz Sumiński, żołnierz tego oddziału, przeszli powstańczy szlak bojowy z Woli przez Stare Miasto, Śródmieście aż po Czerniaków. Swoje dalsze życie związali z różnymi zakątkami świata. Ryszard Białous wybrał, nie bez przymusu, życie na emigracji i zamieszkał w Argentynie. Tadeusz Sumiński pozostał w Polsce, a gdy przeszłość akowska zmusiła go do zmiany planów zawodowych – został zawodowym fotografikiem. Ich zdjęcia podziwiać można w przestrzeni wystawienniczej w budynku Plater na poziomie +1 od 3 sierpnia do 2 października. Kuratorkami wystawy są Magdalena Hartwig i dr Agnieszka Pietrzak. Za projekt graficzny odpowiada Beata Świerczyńska.

Ryszard Białous ps. Jerzy (1914-1992) – bohater Powstania Warszawskiego i wybitny architekt.

Urodzony w Warszawie, Ryszard Białous studiował architekturę na Politechnice Warszawskiej, a w 1936 r. uzyskał tytuł inżyniera. Był aktywnym harcerzem i żołnierzem. W trakcie II wojny światowej działał w konspiracji, współtworzył Szare Szeregi, a podczas Powstania Warszawskiego dowodził batalionem „Zośka”.

Po wojnie, zmuszony do emigracji, zamieszkał w Argentynie, gdzie realizował się zawodowo jako architekt i urzędnik państwowy. Projektował m.in. uzdrowiska i lotniska, pełnił też funkcję ministra ds. planowania i rozwoju w prowincji Neuquén. Mimo życia na obczyźnie, na zawsze pozostał związany z Polską.

W 2019 r. jego prochy sprowadzono do Polski i pochowano w kwaterze batalionu „Zośka” na Powązkach.

Tadeusz Sumiński ps. Leszczyc (1924-2009) – żołnierz Batalionu „Zośka” i wybitny fotograf.

Urodzony w Badurkach, w czasie II wojny światowej trafił do Warszawy, gdzie walczył w Powstaniu Warszawskim. Był częścią legendarnej akcji uwolnienia więźniów z „Gęsiówki” oraz bohaterskiego przebicia się z upadającej Starówki do Śródmieścia. Po wojnie, po powrocie z obozu jenieckiego, studiował w Warszawie, lecz jego życie zawodowe uległo zmianie po aresztowaniu przez UB.

Sumiński poświęcił się fotografii, dokumentując polskie krajobrazy i życie powojennej Polski. Był członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików i autorem licznych wystaw. Jego prace cechowała wierność dokumentalnej czarno-białej fotografii.

Zmarł 23 lutego 2009 r. w Warszawie.

Nową wystawę czasową w naszym Muzeum tworzy ekspozycja platerów w stylu art déco, wytwarzanych w Fabryce Norblina w latach 30. XX wieku. Zakład proponował je klientom otwartym na nowoczesność i oryginalność. Norblinowskie patery, cukiernice czy koszyki utrzymane w tej stylizacji charakteryzują się geometryczną formą i zrytmizowaną kompozycją. Wśród projektantów, z którymi Fabryka Norblina współpracowała w okresie międzywojennym, byli m.in. Julia Keilowa i Leon Szatzsznajder.

Jednym z przedmiotów, które w znakomity sposób oddają ducha epoki nacechowanej żywiołowym tempem przemian w stylu życia, zamiłowaniem do tego, co innowacyjne oraz wiarą w postęp i potencjał nowych technologii, jest cukiernica Kula. Zaprojektowała ją Keilowa właśnie, około 1935 roku na zlecenie Fabryki Norblina. Dziś cukiernica zaliczana jest do kanonu arcydzieł polskiego wzornictwa.

Wystawa czasowa prezentuje platery ze zbiorów Muzeum Fabryki Norblina, z kolekcji Adama Leja, a także ze zbiorów Muzeum Warszawy.

To Muzeum Warszawy było również bezpośrednią inspiracją do stworzenia tej ekspozycji. Od 21 marca do 1 września można w nim bowiem podziwiać wystawę „Julia Keilowa. Projektantka”, która opowiada o tej wybitnej warszawskiej rzeźbiarce i metaloplastyczce, między innymi, w kontekście emancypacji kobiet projektantek oraz w odniesieniu do wybitnych europejskich twórczyń pierwszej połowy XX wieku. Muzeum Fabryki Norblina jest partnerem wystawy.

Zachęcamy do obejrzenia ekspozycji „Julia Keilowa. Projektantka”. Szczegóły:

https://muzeumwarszawy.pl/wystawa/julia-keilowa-projektantka/

W Muzeum Fabryki Norblina w Warszawie odbyła się wystawa prezentująca kopie prac Stefana Norblina, jednego z najwybitniejszych artystów II Rzeczpospolitej. Ekspozycja, obejmująca 24 dzieła artysty, dostępna była w dniach od 28 lutego 2024 do 31 maja 2024 roku, na poziomie +1 w budynku Plater. Prace pochodzące z lat 20. i 30. XX wieku zostały udostępnione dzięki współpracy z Muzeum Plakatu w Wilanowie, Muzeum Narodowym w Poznaniu oraz Archiwum Państwowym w Lublinie.

Wystawa skupiała się na plakatach stworzonych przez Norblina na zlecenie Ministerstwa Komunikacji i Polskich Kolei Państwowych, promujących polskie miasta i regiony. Wśród eksponatów znalazły się również plakaty filmowe, reklamowe oraz anonse wydarzeń kulturalnych. Szczególną uwagę zwracał monumentalny wizerunek Marszałka Józefa Piłsudskiego, który podkreślał znaczenie polityczne tamtego okresu.

Norblin, wybitny artysta, zainspirowany swoimi podróżami po Europie, wprowadził do polskiej plastyki okresu międzywojennego unikalną wizję artystyczną. Jego prace wyróżniały się nowoczesnym podejściem i świeżością, które odróżniały je od innych dzieł graficznych tego czasu.

Wystawa przypominała również o związkach Stefana Norblina z rodem Norblinów, znanym z działalności przemysłowej w Warszawie, oraz o jego dalszej karierze po wybuchu II wojny światowej, kiedy to wyjechał z Polski i zyskał międzynarodowe uznanie dzięki monumentalnym dekoracjom pałacowym tworzonym w Indiach. Po wojnie osiedlił się w Stanach Zjednoczonych, gdzie niestety zakończył swoje życie w 1952 roku.

Na terenie Fabryki Norblina, na skwerze Jana Piotra i Stefana Norblinów, codziennie po zmroku wyświetlana była krótka animacja inspirowana twórczością Stefana oraz jego prapradziadka, Jana Piotra Norblina. Wystawa była nie tylko okazją do podziwiania unikalnej sztuki, ale także do głębszego zrozumienia dziedzictwa artystycznego rodziny Norblinów.

Wystawa pt. „Budda Warszawski”, która odbywała się od 10 października 2023 roku do 17 marca 2024 roku w Muzeum Fabryki Norblina w Warszawie, była wydarzeniem, które wzbogaciło ekspozycję o zaskakujące eksponaty. Na Żelazną 51/53 wróciły wtedy dwie figurki Buddy, wyprodukowane w fabryce Norblina około 1913/1914 roku na zamówienie rządu Mongolii.

Te blaszane figurki Buddy miały niezwykłą historię, która sięgała ponad 100 lat wstecz. W 1912 roku, niedługo po odzyskaniu przez Mongolię niepodległości od Chin, władze tego kraju zleciły wykonanie 10 000 posągów Buddy długiego życia, znanego jako Amitajus. Aż 9 000 z tych figurek zostało wyprodukowanych w zakładach firmy Norblin, Bracia Buch i T. Werner w Warszawie. Dwie z tych figurek, dzięki uprzejmości kustosza Macieja Magury-Góralskiego, trafiły do Muzeum Fabryki Norblina, które mieści się na dawnych terenach fabrycznych.

Wystawa umożliwiła odwiedzającym zgłębienie historii tych figurek, której dalszy ciąg był równie interesujący. Figurki trafiły do świątyni Megdżid Dżanrajsig w klasztorze Gandan w stolicy Mongolii, lecz w wyniku rewolucji komunistycznej w latach 30. XX wieku większość tych cennych zbiorów została zniszczona lub rozgrabiona.

– Ta historia była rzeczywiście niesamowita – mówił Artur Setniewski, dyrektor Muzeum Fabryki Norblina. – 9 000 figurek Buddy z Fabryki Norblina trafiło do świątyni Megdżid Dżanrajsig, jednak po rewolucji komunistycznej zbiory te zostały niemal doszczętnie zniszczone. W imieniu Muzeum Fabryki Norblina chcę serdecznie podziękować Panu kustoszowi Maciejowi Magurze-Góralskiemu za ich wypożyczenie. Dzięki temu goście naszego Muzeum mogli poznać tę niezwykle ciekawą historię i nietypowy wyrób zakładów przy Żelaznej.

Wystawę można było podziwiać w jednej z witryn muzealnych w Fabryce Norblina, a pełne szczegóły tej fascynującej historii można było poznać podczas zwiedzania Muzeum z przewodnikiem.